Dag 10 / donderdag 16 maart
Van Hearst Castle naar Pfeiffer Big Sur State Park - 64 miles
Als ik om 6uur opnieuw wakker wordt is dat door de zeehonden. Een vreemd, ongewoon geluid. Ik vertrek met een sinaasappel als ontbijt om een beter plekje te zoeken, voor de crunchi. Ik passeer een vuurtoren uit 1890, doet 't nog steeds. Onder een bewolkte hemel peddel ik rustig tot 't ontbijt. Vandaag veel melkpoeder: het wordt heuvelachtig!
Al gauw flink klimmen, als ik in Ragged Point op de kaart kijk zie ik dat de komende 100 mijl tamelijk verlaten is: Een groot natuurpark, onherbergzaam, met stijle kliffen en wilde golven. Aan een vrouw die foto's aan 't nemen is langs de weg vraag ik om water. Hoewel ik in hearst castle alles had bijgevult sta ik al weer bijna droog, door het continue klimmen. Ze geeft me niet alleen water, maar ook vier kant en klaar maaltijden en chocola. Ik geef haar twee sinaasappels. (Sta ondertussen toch al stijf van de vit. c)
Culinaire problemen voorlopig opgelost!
Terwijl ik zwoegend en zwetend een van de vele heuvels beklim wordt ik ingehaald door een lachende wielrenner met z'n pokke fiets van 5 kilo! Ha!
Ondertussen geniet ik met volle teugen van de natuur. Heerlijk groen en fris, afgeswiseld met grijze of rode steen. In Plaskett Creek zie ik de eerstge redwoods, de reusachtige bomen met zachte rode schors. Ik rust in een State beach camping waar een echtpaar met een camper zo groot als een tourbus twee van mijn kant en klaar maaltijden (pasta met een soort kip) voor me opwarmt in hun magnetron, en me een homemade hamburger toe geven. Heerlijk dat camperen. Maar dit is niet mijn stop voor vandaag.
Gesterkt door dit middagmaal vervolg ik mijn weg. En net als ik erover denk een 4 uurtje te gaan gebruiken wacht me een verassing. Tan (de vriend van John en Carol) komt me tegemoet gereden met een lunchpaket.Een appel, chocola, notenmix, gedroogd fruit, marshmellow reep en twee sandwiches. Ze dachten dat ik dat wel kon gebruiken.
Nou, en hoe. Wanneer ik de boterhammen verorber wacht me nog een verrassing: pindakaas met sla en een dikke laag mayonaise... Maar een gegeven paard...
Ietwat misselijk begin ik aan de laate 15 mijl naar Big Sur. Na een lange, laatste klim wordt ik midden in mijn afdaling staande gehouden door twee lifters die al uren tevergeefs aan de rand van de weg staan. (18 jr.) Ze bieden me aan mee te eten. Kaas en een mex. pannenkoek. Ik moet nog aan m'n lijn gaan denken.
Ik geef ze wat tips en na de afdaling voltooid te hebben zet ik mijn tentje op, midden tussen de gigantische Sequoia's. Na een heerlijke, warme douche voel ik me als herboren. Met mijn dagboek onder m'n arm wandel ik naar een restraurantje in een soort blokhut op de camping en bestel een salade en een kop thee. Ver boven mijn budget, maar verdient.
Een ober bied me warme taco's aan, met een lekkere vruchten salsa. Op kosten van het huis! het kan niet op vandaag.
Dag 9 / woensdag 15 maart
Van Pismo S.B. naar Hearst Castle - 70 miles
Na een kop thee, sinaasappels en muslie met poedermelk voor ontbijt, en moeizame eerste mijlen, fiets ik onder een stralende zon San Louis Obispo binnen. Een erg mooi stadje, niet ver van de kust, waarbij unbedingt een bezoekje moet worden gebracht aan Marcie's Coffee Corner. Een klein pitoresk café'tje met zelfgebakken cake: brownies en bananenkoek, en heerlijke cappucino.
Al gauw terug op Hgwy 1, slingerent tussen en over heuvels. Af en toe een groot billboard naast de weg met de plaatstelijke casino, of adult club. Een zeearend vliegt vlak over mijn hoofd, misschien vertrouwt hij mijn hoed niet, en wat later zweeft een pelicaan met langzame vleugelslagen een paar minuten met me mee.
Als ik net aan mijn zachte, zoete (kleffe) boterham wil beginnen, draait er achter mij een auto de priveweg op. Als de oude vrouw achter het stuur verneemt waar ik naar toe kom en vandaan kom, nodigt ze me uit om een kijkje te komen nemen in de abelone farm van haar man. Ik weet nog steeds niet wat abelone's precies zijn, behalve erg duur en een soort schelpdieren. Het echtpaar Alexnder, Carol en John, was erg vriendelijk, en na een uitgebreide lunch en een goed gesprek bied Tank, een vriend van hen, me aan om me een lift te geven, om de 'verloren tijd' weer in te halen. Maar niet voordat ik van Carol een uitgebreid lunchpaket krijg toegestopt, en een boek over haar man evenals de krant van vandaag. De voorpagina is grotendeels in beslag genomen door een interview met de oud-adviseur van president Reagan (ja, de acteur). John Alexander...
Het is half 4 als ik in Hearst Castle aankom. In een notendop: Het huis van William R. Hearst, begin 1900, steenrijk door bezit van 90% van de amerikaanse media. Houdt van: hollywood actrieces, mediterraan europese architectuur, tennis, marrocaanse badhuizen en ketchup...
Voor $20,-- een rondleiding met gids. Zeer de moeite waard, alleen al voor het uitzicht. (http://www.hearstcastle.com/)
Om half zes nog een paar mijl op de fiets. Op een strandje wacht ik tussen zeehonden en walrussen tot het wat donkerder is, en zet mijn tent op in een wat lager gelegen berm. Spannend de eerste x wild camperen. Midden in de nacht wordt ik wakker, sta op, en wandel in de volle maan naar het strand. Alles slaapt. De zeehonden, de meeuwen, de zebra's op het landgoed Hearst, de bomen, het gras... De oceaan ademt zachtjes ruisend, en neemt alle angst in mij weg.
Ok, bíjna alle angst.
Van Hearst Castle naar Pfeiffer Big Sur State Park - 64 miles
Als ik om 6uur opnieuw wakker wordt is dat door de zeehonden. Een vreemd, ongewoon geluid. Ik vertrek met een sinaasappel als ontbijt om een beter plekje te zoeken, voor de crunchi. Ik passeer een vuurtoren uit 1890, doet 't nog steeds. Onder een bewolkte hemel peddel ik rustig tot 't ontbijt. Vandaag veel melkpoeder: het wordt heuvelachtig!
Al gauw flink klimmen, als ik in Ragged Point op de kaart kijk zie ik dat de komende 100 mijl tamelijk verlaten is: Een groot natuurpark, onherbergzaam, met stijle kliffen en wilde golven. Aan een vrouw die foto's aan 't nemen is langs de weg vraag ik om water. Hoewel ik in hearst castle alles had bijgevult sta ik al weer bijna droog, door het continue klimmen. Ze geeft me niet alleen water, maar ook vier kant en klaar maaltijden en chocola. Ik geef haar twee sinaasappels. (Sta ondertussen toch al stijf van de vit. c)
Culinaire problemen voorlopig opgelost!
Terwijl ik zwoegend en zwetend een van de vele heuvels beklim wordt ik ingehaald door een lachende wielrenner met z'n pokke fiets van 5 kilo! Ha!
Ondertussen geniet ik met volle teugen van de natuur. Heerlijk groen en fris, afgeswiseld met grijze of rode steen. In Plaskett Creek zie ik de eerstge redwoods, de reusachtige bomen met zachte rode schors. Ik rust in een State beach camping waar een echtpaar met een camper zo groot als een tourbus twee van mijn kant en klaar maaltijden (pasta met een soort kip) voor me opwarmt in hun magnetron, en me een homemade hamburger toe geven. Heerlijk dat camperen. Maar dit is niet mijn stop voor vandaag.
Gesterkt door dit middagmaal vervolg ik mijn weg. En net als ik erover denk een 4 uurtje te gaan gebruiken wacht me een verassing. Tan (de vriend van John en Carol) komt me tegemoet gereden met een lunchpaket.Een appel, chocola, notenmix, gedroogd fruit, marshmellow reep en twee sandwiches. Ze dachten dat ik dat wel kon gebruiken.Nou, en hoe. Wanneer ik de boterhammen verorber wacht me nog een verrassing: pindakaas met sla en een dikke laag mayonaise... Maar een gegeven paard...
Ietwat misselijk begin ik aan de laate 15 mijl naar Big Sur. Na een lange, laatste klim wordt ik midden in mijn afdaling staande gehouden door twee lifters die al uren tevergeefs aan de rand van de weg staan. (18 jr.) Ze bieden me aan mee te eten. Kaas en een mex. pannenkoek. Ik moet nog aan m'n lijn gaan denken.
Ik geef ze wat tips en na de afdaling voltooid te hebben zet ik mijn tentje op, midden tussen de gigantische Sequoia's. Na een heerlijke, warme douche voel ik me als herboren. Met mijn dagboek onder m'n arm wandel ik naar een restraurantje in een soort blokhut op de camping en bestel een salade en een kop thee. Ver boven mijn budget, maar verdient.
Een ober bied me warme taco's aan, met een lekkere vruchten salsa. Op kosten van het huis! het kan niet op vandaag.
Dag 9 / woensdag 15 maart
Van Pismo S.B. naar Hearst Castle - 70 miles
Na een kop thee, sinaasappels en muslie met poedermelk voor ontbijt, en moeizame eerste mijlen, fiets ik onder een stralende zon San Louis Obispo binnen. Een erg mooi stadje, niet ver van de kust, waarbij unbedingt een bezoekje moet worden gebracht aan Marcie's Coffee Corner. Een klein pitoresk café'tje met zelfgebakken cake: brownies en bananenkoek, en heerlijke cappucino.
Al gauw terug op Hgwy 1, slingerent tussen en over heuvels. Af en toe een groot billboard naast de weg met de plaatstelijke casino, of adult club. Een zeearend vliegt vlak over mijn hoofd, misschien vertrouwt hij mijn hoed niet, en wat later zweeft een pelicaan met langzame vleugelslagen een paar minuten met me mee.
Als ik net aan mijn zachte, zoete (kleffe) boterham wil beginnen, draait er achter mij een auto de priveweg op. Als de oude vrouw achter het stuur verneemt waar ik naar toe kom en vandaan kom, nodigt ze me uit om een kijkje te komen nemen in de abelone farm van haar man. Ik weet nog steeds niet wat abelone's precies zijn, behalve erg duur en een soort schelpdieren. Het echtpaar Alexnder, Carol en John, was erg vriendelijk, en na een uitgebreide lunch en een goed gesprek bied Tank, een vriend van hen, me aan om me een lift te geven, om de 'verloren tijd' weer in te halen. Maar niet voordat ik van Carol een uitgebreid lunchpaket krijg toegestopt, en een boek over haar man evenals de krant van vandaag. De voorpagina is grotendeels in beslag genomen door een interview met de oud-adviseur van president Reagan (ja, de acteur). John Alexander...
Het is half 4 als ik in Hearst Castle aankom. In een notendop: Het huis van William R. Hearst, begin 1900, steenrijk door bezit van 90% van de amerikaanse media. Houdt van: hollywood actrieces, mediterraan europese architectuur, tennis, marrocaanse badhuizen en ketchup...Voor $20,-- een rondleiding met gids. Zeer de moeite waard, alleen al voor het uitzicht. (http://www.hearstcastle.com/)
Om half zes nog een paar mijl op de fiets. Op een strandje wacht ik tussen zeehonden en walrussen tot het wat donkerder is, en zet mijn tent op in een wat lager gelegen berm. Spannend de eerste x wild camperen. Midden in de nacht wordt ik wakker, sta op, en wandel in de volle maan naar het strand. Alles slaapt. De zeehonden, de meeuwen, de zebra's op het landgoed Hearst, de bomen, het gras... De oceaan ademt zachtjes ruisend, en neemt alle angst in mij weg.
Ok, bíjna alle angst.
No comments:
Post a Comment