Dag 13 - Aankomst in San Francisco

Trouwe & geduldige lezer,

Vandaag, al weer meer dan een maand geleden geleden, fietste ik voor het laatst onder volle last. De rit van de jeugdherberg tot San Francisco was pittig: veel verkeer en een slechte berm. En heuvels natuurlijk. Maar ik had een doel. The Golden Gate Bridge. In een voorstadje haalde ik wat muesli en een pot peanutbutter. Nadat ik me ervan verzekerd had dat ik de voordeligste aanbieding in mijn handen had vroeg ik de vrouw voor mij of ik haar klantenkaart mocht lenen.

Terwijl de kassaman met een glimlach en zijn blik op oneindig geduldig en behoedzaam haar lange reeks boodschappen scande en in tasjes vleidde, hoorde ze me uit over mijn reis.

Toen ik haar vertelde dat ik toch echt het hele stuk zou fietsten (en voor een deel al gefietst had natuurlijk) nam ze me nog eens in m'n geheel op, en zei tegen de kassaman op een wat moederlijke toon dat ie mijn boodschappen maar op haar rekening moest zetten. Een weinig overdonderd door deze aangename verrassing hoorde ik een man grappen dat ze zijn boodschappen ook wel mocht betalen. You don't look like you need it. - was haar antwoord, wat ik op dat moment nog niet helemaal begreep.

Maar goed, tussen mij en de GGB lag nog zo'n 15 mijlen stad die overbrugd moesten worden. Ik had wat dat betreft geen goede herrinneringen aan LA. Maar San Francisco is goed te doen. De wegen zijn breed en open, en een groot deel beschikt zelfs over een bike lane. Heerlijk om zo nu en dan naar de befaamde rode brug te kunnen vragen.
Tussendoor probeerde ik max te bereiken hopende bij hem een slaapplaats te krijgen voor de eerste nacht, wat na een aantal keer ook lukte. Nu ik een slaapplaats had, was de weg vrij voor een glorieuze rit naar de andere kant van de baai. Halverwege de brug parkeerde ik mijn fiets tegen een van de enorme pijlers. Met de wind in mijn gezicht de zon op m'n bol en de oceaan achter de mond van de baai, leunde ik over de reling en haalde diep adem voor een langgerekte zucht.

En ik zag dat het goed was.