Welcome to America

Washington Dulles Airport, 3:52 pm / local time

"Donust is our last name, coffee our middle!", prijkt op de muur naast een van de vele koffiegelegenheden. En om de vooroordelen (cq waarneming) compleet te maken: "burgers our first..."

Ik zit nu in Washington Dulles, met een hoofd vol grint en branderige voeten, van het vele staan en zitten. Tot nu toe is alles goed gegaan, heel even heb ik mijn fietsje mogen vasthouden, 30 meter verderop moest ik haar weer afstaan zodat ze mee kon naar San Diego.

Zojuist heb ik me even opgefrist met een studenten douche, een tandenpoetsbeurt en een keelpastille. Nu zit ik op een amerikaanse maat stoel bij gate d15. Waar over 3 uur mijn vlucht naar SD vertrekt. Het zou evengoed c16 of a3 kunnen zijn. Ze hebben allemaal dezelfde suffe
vloerbedekking, afgezeten zwartleren stoelen, en grijs planfond.

De winkeltjes met fastfood en prullaria worden bemand door studenten of afro americans. Achter een kraampje waar je een credicard kan kopen die niemand wil zit een botoxoma. Compleet me roze lippenstift, goblondeert haar en gouden oorbelllen. (Maak het plaatje zelf maar compleet) Eigenlijk wil ik haar vragen wat ze verdient en hoe oud ze echt is, heeft ze geen pensioen? Maar ze zag er niet ongelukkig uit. Ze heeft zich verzoent met het lot. Wat moet je anders?

Al met al een vrij communistische indruk.

San Diego, Hostelling int., 12:26 pm / local time

Ik was 25 uur onderweg geweest toen ik afgelopen nacht bestoft en bezweet op mijn bed viel, maar gelukkig. Mijn fiets en alle bagage is aangekomen, dit heb ik rustig in elkaar gezet op het vliegveld, de banden opgepompt en ben met een slakkengangetje de stad ingefietst. Het weer is t-shirt warm, erg prettig na de winterse omstandigheden in nederland.

Het is zondag, maar de meeste winkels zijn open 24h. De supermarkt was schrikken, want het eten is meer dan tweemaal zo duur als in nederland. (Ik kan nog steeds richting zuid-amerika...), maar met een uitgekiende hoeveelheid boodschappen, zat ik uiteindelijk aan de 10 dollar. Vreemd dat mensen hier zo dik zijn, als een appel meer kost dan zak chips of pak donuts. :-)

Mijn internet tikken verdwijnen als sneeuw voor de zon, dus nog even in het kort. Het gaat goed met mij, ik had een erg leuk afscheid vrijdagavond (nogmaals bedankt daarvoor) en de mensen zijn vriendelijk. Frappant: de eerste inboorling die me aansprak, kwam op de fiets voorbij toen ik een foto maakte. Of ik een joint wilde...

Het lukt nog niet om foto's te uploaden. Volgt later.

Groetjes,

Pepijn


ps's: pa: bedankt voor je mailtje. Ik zal op zoek gaan.
Dorel: heel erg bedankt voor jullie donaties!