Dag 1 tot en met 3

Er is al weer veel gebeurd sinds mijn laatste bericht. Dwz. voor het eerst op de fiets, alleen in de tent, gekookt op m'n brandertje en door camp pendleton gefietst.

Een overzicht:


Dag 1 / 7 maart

van San Diego: Point Loma naar San Elijo - 44 miles

De ochtend rituelen nemen veel tijd in beslag. Dus na, een douche, pancakes, internet en saying goodbye's vertrek ik om 11 uur bij de jeugdherberg. Ik moet nog wennen aan m'n zwabberende fiets, die zucht en steund onder de hoeveelheid bagage. Opzoek naar point Loma rij ik voor het eerst verkeerd. Rosecrans street brengt me naar een militaire basis, de dientdoende militair verteld me vriendelijk dat ik terug moet (een verdomd zware klim voor mijn ongetrainde benen) en de weg aan de andere kant van het schiereiland moet hebben. Dit blijkt wel de moeite waart. Het uitzicht is prachtig. Rechts van mij ligt de grote oceaan met wat wolken en een helblauwe lucht. Links een baai, met in de verte Mexico.

Nu kan ik beginnen. Heuvelaf (voor starters) nu. Een mooie fietsroute door San Diego brengt me voorbij de universiteit, de stad uit. De weg is breed nu, maar met weinig verkeer. naast mij slingert een treinspoor richting Los Angeles. Zonder verder noemenswaardige gebeurtenissen vind ik een camping in San Elijo. De weinig behulpzame Ranger wil me eerst $25 laten betalen, maar na wat aandringen zegt hij dat ze ook een plaats hebben voor hikers & bikers. Kosten: 3 dollar. Om 7 uur is het pikdonker, dus eerst de tent. Dat gaat beter dan ik dacht. Bij het vullen van de brandstof fles van mijn brander gaat het even mis. De pomp heeft zo'n hoge druk dat mijn beide handen druipen van de benzine. Gelukkig rook ik niet...

Even later lig ik moe maar voldaan in mijn tentje. Dag 1 heb ik overleeft.


Dag 2 / 8 maart

van San Elijo naar Doheny State Beach (bij San Juan Capistrano) - 49 miles

De dag begint wat grauw, toch koop ik een tube sunscreen, want de zon is behoorlijk fel. Ik neem me voor om me slechts aan een kant (links) in te smeren, zodat mijn kleur weer een beetje gelijktrekt. (ik ben nu volledig rood aan ocean side).

Het fietsen gaat lekker, ondanks een aanhoudende tegenwind. Een fietsroute neemt me even mee door Carlsbad, een behoorlijk luxe stad, met eeuwig groen gras en immer blinkende auto's. Het is er erg eenzaam.
Wat later wordt ik ingehaalt door een paar wielrenners. Ze racen flink door, maar vragen ondertussen honderduit over mijn plannen. Als ik wil kan ik met ze meefietsen door camp pendleton, een 200 vierkante mijlen grote militaire basis aan de kust. De militair bij de poort kijkt me een beetje vreemd aan. Waarschijnlijke is hij niet gewend aan halve roodhuiden met blauwe fietstassen en een verwilderde blik in hun ogen.

Terwijl links en recht jonge knapen de klimrekken en andersoortige speeltoestellen in worden gestuurd, begin ik flinke honger te krijgen. En -alsof de duivel er mee speelt- even later dient zich een bushokje aan. 11/2 uur, en een schaal mex. bonen verder stap ik weer op de fiets. Even dreig ik verkeert te rijden, maar Will, een vriendelijke soldaat in burger stuurt me terug. Ik geef hem mijn website.

In het wachthuisje buiten de basis vul ik mijn watervoorraad bij, en kom op een mooi fietspad. Hier kom ik Paul tegen. Een gepensioneerde Amerikaan die zelf ook graag fietst. Vorig jaar heeft hij een tour gemaakt van 4 maanden (toeval?) en heeft veel goede tips, en geduld terwijl ik boodschappen doe. Hij vergezeld me tot aan de camping. We wisselen gegevens uit. En een dag later heb ik een dikke email in m'n inbox liggen, met gedetailleerde info over mijn route tot sanfrancisco. (thanks a lot for that Paul, I'll mail you as soon as i get there.)
Op de camping ($3) krijg ik een maaltijd voorgeschoteld waar je u tegen zegt, terwijl ik enkel vroeg of ik wat water mocht warmen bij een stel met een camper. 's Avonds kijk ik op het strand naar de zonsondergang. Het zand is helder wit in het licht van de wassende maan. Achter me wuiven de palmbomen zachtjes in de wind. Paradise is not far anymore.


Dag 3 / 9 maart

Van: Doheny naar Santa Monica (LA) - 76 miles.

Een lange rit over route 101. Weinig gestopt. Smog, Sprite en tranen in LA. Daklozen, versleten mexicanen en olie raffinagerijen. Ik ben blij als ik aankom in de jeugdherberg. 's Avonds een Paulaner Hefe Weisse op een terasje op 3d street. Morgen a day of in LA. Tot over drie dagen.